Intencją autora było przybliżenie problematyki, związanej z Połowcami, koczowniczym ludem, który pojawił się na arenie dziejów Europy Wschodniej w połowie XI wieku, przed ostatnią falą nomadów, określaną jako „najazd mongolski”. Czyngisydzi przyczynili się do zmiany oblicza kulturowego tej części kontynentu i znacząco wpłynęli na bieg historii Rusi Kijowskiej, Węgier, Polski, a samych Kumanów usunęli z areny dziejów. Konsekwencje najazdu i spowodowane nimi przemiany w Środkowo-Wschodniej Europie osiągnęły swój kres dopiero w XVIII wieku.

Historia protoplastów Połowców sięga połowy I tysiąclecia n.e. i genetycznie związana jest z terenami Azji Środkowej. Wpływy kulturowe zmieniające się w ciągu kolejnych stuleci, a promieniujące z sąsiadujących potężnych państw: Imperium Chińskiego, Sasanidzkiego, Sogdiany, Kaganatu Ujgurskiego, Kalifatu Arabskiego, a także obcych tradycji ludów ałtajskich, mongolskich, mandżursko-tunguskich zostały szybko zaadaptowane przez przodków Kumanów i przyczyniły się do powstania oryginalnej kultury. Sami „europejscy” Połowcy także ulegli wpływom - przede wszystkim kultury Rusi Kijowskiej i pośrednio wpływom bizantyńskim.

Pozostawili po sobie monumentalne świadectwo bogatego świata wierzeń, ślady odrębnej kultury materialnej oraz spadek w postaci przejętych przez słowiańskich sąsiadów słów, toponimów, obrzędów.